Ocena wpływu Programu Erasmus na podstawie zrealizowanych mobilności

Moja historia

Sam byłem na wymianie na Universidade de Aveiro w Portugalii. To stosunkowo małe miasto niedaleko Porto. Mieszkałem przy samej plaży nad Oceanem Atlantycki około dziesięciu kilometrów od świetnie wyposażonego kampusu. Natychmiast po przyjeździe nabyłem używaną deskę surfingową i codziennie rano przed zajęciami śmigałem na falach. W wynajmie mieszkania bardzo pomogła mi koleżanka z Erasmus Student Network. Ponadto podczas przerwy letniej wziąłem udział w rezydencji artystycznej w Kunstraum hase29 w Osnabrück, w Niemczech. We współpracy z badaczkami i badaczami z European Network of Places of Peace przez dwa tygodnie pracowałem nad projektem pt. Pax. Główną ideą było pokazanie, jak powszechna edukacja historyczna jest zorientowana na historię wojny, na historię zwycięzców i przegranych. Zaprojektowałem układ listy najważniejszych traktatów pokojowych wraz z ilustracją i krótkim tekstem, a następnie umieściłem je w formie plakatów w witrynie galerii. Po wernisażu otrzymałem informację, że władze miasta Osnabrück chcą włączyć moją pracę do stałej wystawy lokalnego muzeum. Oczywiście się zgodziłem. Co warto podkreślić, o możliwości pojechania na rezydencję dowiedziałem się z maila od biura karier ASP, który otrzymałem na moją skrzynkę studencką. Warto je czytać!

Transport

Niestety największym minusem była komunikacja miejska. Kierowcy autobusów teoretycznie mieli rozkład i plan, ale tak naprawdę jeździli, kiedy i gdzie chcieli. Do tego była to droga zabawa, bo operatorem była prywatna firma, która miała monopol na tej trasie. Wobec tego, na początku wypożyczyłem z uniwersytetu rower, ale później kupiłem elektryczny skuter, który tuż przed wyjazdem sprzedałem. Jest to naprawdę dobra opcja, jeśli jedziecie do krajów na południu Europy, gdzie cały rok jest ciepło, miło i słonecznie.

Zajęcia

Jeśli chodzi o zajęcia na uniwersytecie, były naprawdę ciekawe! Bardzo podobała mi się szczególnie możliwość wymiany doświadczeń i poglądów na sztukę z portugalskimi i brazylijskimi studentkami, studentami, wykładowczyniami i wykładowcami. Poznanie innych perspektyw miało ogromny wpływ na mój sposób myślenia. Nie bójcie się eksperymentować. Warto skakać na głęboką wodę!

Czas wolny

Jednak nie samą nauką człowiek żyje! Codzienne obcowanie z kulturą inną od tej, w której się wychowałyśmy i wychowaliśmy, inną naturą od tej, którą znamy od zawsze, innym językiem od naszego natywnego, umożliwia uzyskanie zupełnie nowej perspektywy na swoje cele, problemy, ambicje i priorytety. Pozwala spojrzeć inaczej na wartości, które dotychczas nami kierowały. W czasie wolnym nie trzeba tylko imprezować. Przy dobrym planie i zgranej ekipie można zwiedzić niemal cały kraj! Naprawdę – było to wspaniałe doświadczenie, które bardzo wpłynęło na moje życie. Bez wahania powtórzyłbym tę przygodę jeszcze raz, i jeszcze raz, i jeszcze raz… naprawdę cieszę, że się na to zdecydowałem! Życzę Wam samych sukcesów, poznania wspaniałych ludzi i odwiedzenia wielu pięknych miejsc!

Porady praktyczne – przed wyjazdem i w trakcie wyjazdu

Warto…

…zwrócić uwagę na liczbę punktów ects, żeby w arkuszu Learning Agreement wszystko się zgadzało. Pamiętajcie, że wydziałowy koordynator programu Erasmus musi potwierdzić, że wybrane przedmioty zgadzają się z programem realizowanym na określonym kierunku, przez złożenie podpisu pod dokumentem.

…dopytać osoby z wyższych lat i innych wydziałów o ich doświadczenia związane z Erasmusem. Szczególnie, jeżeli ktoś już był na uczelni, na którą się wybieracie. Możecie uzyskać nie tylko cenne informacje, ale też poznać nowe interesujące osoby!

…jak najszybciej ustalić kwestię wymogów znajomości języka.

…przed wyjazdem sprawdzić lokalną komunikację miejską i poszukać możliwości wypożyczenia roweru! Naprawdę bardzo się przydaje!

…przed przyjazdem zapytać się lokalnych przedstawicieli Erasmus Student Network (ESN) lub nawet wykładowców o pomoc w wynajmie pokoju albo mieszkania. To jest najtrudniejsza część wymiany, ponieważ niestety bardzo często wynajmujący oszukują studentki i studentów z zagranicy. Nigdy nie wpłacajcie zaliczki!

…jechać na wymianę!

Jeśli…

…obawiacie się samotności, pamiętajcie, że tam będzie duża grupa osób dokładnie w takim samym położeniu co wy, które też będą szukały towarzystwa.

…boicie się, że codzienne mówienie w języku obcym będzie dla Was trudne – spokojnie, bardzo szybko się przyzwyczaicie i ośmielicie.

…możecie, wybierajcie zielone, zrównoważone środki transportu takie jak np. kolej. Unia Europejska zwróci Wam wówczas równowartość kosztów podróży!

…nie wiecie, który kierunek wybrać – zdajcie się na intuicje! Poczytajcie o uczelni, galeriach i innych instytucjach kultury! Ogromne miasta nie zawsze są najciekawszymi kierunkami. W mniejszych ośrodkach łatwiej poznać osobiście osoby związane z lokalnym środowiskiem artystycznym.

…obawiacie się, że zajęcia mogą być zbyt trudne. Nie ma czego! Wykładowcy wiedzą, że jesteście w nowym miejscu i będą Was wspierać na każdym etapie!

Autor tekstu i zdjęć: Jan Kuśmirski

NINE MONTHS IN POLAND

Dzień dobry, nazywam się Camille Ledure, jestem Belgijką. Jestem studentką Erasmusa w Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Wzornictwa.
(For those who don’t understand Polish, I’ll let you look up the translation.)
On September 29th, 2024, I arrived at Chopin Airport in Warsaw with a rucksack, a handbag (don’t worry — the rest arrived later), and, thanks to my grandpa, a little guide to Warsaw. To be honest, I was not prepared at all for this adventure: I knew almost nothing about the country, the culture, or the language. I had no expectations, only the hope that whatever happened, I would learn a lot. Fortunately for me, this experience turned out to be the best thing that’s ever happened to me (not to sound too dramatic).
Let’s go back to that first moment, stepping off the plane and trying to find the exit. I remember seeing a sign that said “wyjście” with “exit” written underneath. I immediately noted it down in the Notes app on my phone and thought I’d write down every unfamiliar word I saw. Let’s just say that tactic didn’t last long. But from day one, I was determined to learn Polish, even though many people warned me against it. Polish is a hard language — that’s a fact. Still, I grew to appreciate it with its whispering sounds and clusters of consonants. I found it fascinating to be in a place where I couldn’t understand or speak a single word. It was a big shift from Belgium, where I speak French and Dutch and can easily communicate with anyone. English became my main language of communication, while Polish became the language I wished I knew. My first semester in Warsaw was all about “firsts”: first time living abroad, first time making international friends, first time having courses in English, and first time learning a language from scratch. I was raised in a bilingual environment, and English came to me naturally, so I never really had to put in effort to learn a language. When we started having Polish language and culture classes, it was actually the first time I actively tried to learn one — writing down pronunciation and
vocabulary. I remember that first class: around 30 of us, all trying to mimic the sounds our teacher Agnieszka made. The letter combinations all sounded very similar to us non-native speakers but were, apparently, very different. For instance, the [ʐ] sound can be written in at least three ways — rz, ż, or ź — and [u] can be spelled u or ó. Learning Polish is very confusing at the beginning, but once you understand the alphabet and how each letter or combination is pronounced, it gets easier tto read what’s written around you. I started a little game: whenever I was in public, I tried to read everything around me — as quickly as possible (which wasn’t very fast at first). When I saw a word appear often, I’d look it up. For example, I kept seeing the word Listopad, which means November
(as you might’ve guessed — this was around November). These classes went on until January. I enjoyed them, but I quickly realized that going once a week for 90 minutes wasn’t nearly enough to really learn a language. By the end of the semester, I had made some Polish friends, but I still felt like I could do more to truly integrate.
The start of the second semester was a bit more challenging. Many of my friends had returned to their home universities, I was missing home, and I wasn’t sure I had the energy to go through the whole “Hi, nice to meet you, my name is…” process again. Unlike the new arrivals, I already knew the city, the school, and some people — both from the first semester and local students. So I decided to dive deeper into learning Polish. Starting February 15th, I began taking Polish classes three times a week for 90 minutes, in addition to the classes at school. I was determined not to leave this country without knowing at least the basics. We used a textbook called “Survival Polish: Seria do nauki języka polskiego” — level A0, which is the absolute beginner level. I already had a head start thanks to the first semester, but I was still happy to join a small group of seven people from all over the world, all eager to learn. We studied the alphabet, numbers, professions, food, and how to order it in a restaurant. We also tackled grammar, syntax, and more. A new game emerged: based on the context and the vocabulary I knew,  I’d try to understand what people around me were talking about. When I recognized a word, I’d proudly say it out loud and ask if I got it right
Looking back, this Erasmus experience has been far more than just an academic exchange — it became a journey of self-discovery, cultural immersion, and personal growth. When I first arrived in Warsaw, I didn’t know what to expect. I barely knew the language, the culture, or the city. But through the challenges of adapting to a new environment, learning Polish from scratch, and building connections with people from all over the world, I found myself becoming part of something much bigger than I had imagined. Trying to learn Polish wasn’t just about speaking the language — it was a way to understand the people, to connect with the culture, and to show that I cared about being here. Polish people may not always seem open at first, but the moment you make an effort — even just saying a few words in their language — their expressions soften, their eyes light up. One of the most memorable compliments I received, and one that meant more than I expected, was: “Wow! You’ve got a great accent in Polish!” It wasn’t just about pronunciation; it was a sign that I had truly connected, even briefly, across language and cultural lines.
I may not have mastered Polish (yet), but I’ve gained something equally valuable: a deeper appreciation for language, a new sense of resilience, and unforgettable memories that I will carry with me long after this semester ends. And if there’s one thing I’ve learned, it’s that making the effort — no matter how imperfect — can open doors to friendships, understanding, and a truly transformative experience.